tioptiMoet je gaan voor kwaliteit of kwantiteit?
Na 5 dagelijkse posts over hoe mijn leven gaat tijdens Nano leek het me een keer tijd voor een wat algemene post over het schrijfproces. Omdat het november is leek dit onderwerp me heel geschikt.
Het is namelijk een vaak gebruikt argument tegen NanoWrimo: Als je zo erg gefocust bent op woorden woorden woorden, dan kun je geen kwaliteit neerpennen. Dus Nanowrimo is slecht voor je boek.
Hier ben ik het niet mee eens. Duidelijk, want ik doe mee met Nano. Maar ik kan ook uitleggen waarom.
Het eerste deel van die stelling vind ik al discutabel.
Er zijn schrijvers die jarenlang research doen en dan in één keer een boek neerpennen. Zeggen dat ze daarmee geen kwaliteit kunnen leveren is in mijn mening gewoon arrogant.
Maar, toegegeven, voor veel mensen is het wel gewoon waar. Ik ben één van die mensen. Wat ik aan het eind van deze maand heb geproduceerd is niet geschikt voor uitgave. Maar is het slecht? Natuurlijk niet!
Het punt wat deze kritische mensen namelijk vergeten voordat ze dit soort stellingen de wereld ingooien is: Ik ga wat ik deze maand schrijf niet direct opsturen naar een uitgeverij om uit te laten geven. Ik ben niet van plan om mijn manuscript naar een POD bedrijvje te mailen en het op de markt te brengen. Dat is (voor mij) ook niet het doel van NaNoWriMo.
Het doel is om dat boek op papier te krijgen.
Ik ben een perfectionist. Ik wil iets perfect hebben of ik geef het op. En dingen perfect krijgen is moeilijk. Een boek perfect krijgen… onmogelijk.
Er is altijd iets wat beter kan, er is altijd iets wat ik beter kan uitwerken, etc. Als ik mijn tijd neem om een goed boek neer te zetten dan komt er nooit wat op papier. NaNoWriMo dwingt me om mijn verhaal op papier te zetten. Ben ik er niet blij mee? Jammer dan! Zet het op papier!
En dat is de manier waarop ik aan het eind van november een verhaal heb. Het is niet perfect, het is niet een goed, maar het is iets. En ‘iets’ is oneindig meer dan wat ik anders zou hebben gehad, namelijk ‘niets’.
Dit is een les die ik in 2010 heb geleerd, toen ik voor het eerst mee heb gedaan. Het is een les die ik daarna heb toegepast in vele aspecten van mijn leven.
Een verslag maken? Begin met typen.
Een kort verhaal maken voor een wedstrijd? Begin met typen.
Een blog beginnen? Begin. met. typen.
Niemand begint perfect en dat hoeft ook niet. Er is maar één manier waarop je het kunt leren en dat is het doen.
Dus als je mij vraagt wat ik belangrijker vind, kwantiteit of kwaliteit, dan is mijn antwoord:
Beide.
Als ik iets uitgeef dan wil ik iets kwalitatiefs op de markt brengen. Ik wil graag goede verslagen maken. Ik wil die wedstrijd winnen. Ik wil een blog maken die mensen willen lezen.
Maar hoe kan ik van mezelf verwachten dat ik kwaliteit lever zonder eerst kwantiteit geleverd te hebben?
Daarom ga ik deze maand voor woorden. Veel. Woorden.
In januari maak ik me wel weer zorgen over wat ik nou daadwerkelijk heb geschreven.
Zo, daar ben ik het helemaal mee eens. De weg naar het eind van het verhaal is de reis die je zelf meemaakt. Daarna moet je het nog herkenbaar maken voor anderen. Zodat die mee kunnen genieten van jou reisverhaal.