Hell Week zou over moeten zijn. Dat was de afspraak!
Maar ik moet vrees ik voor mezelf toegeven dat de week voor mij later valt. Dat kan. Maar het was niet afgesproken!
Ik heb gewoon geen motivatie om te typen, ik weet niet wat ik moet typen. Mijn verhaal gaat ergens heen, maar ik weet niet meer wat dat is. Ik begin aan te komen bij de gigantische gaten die nog in mijn plot zitten. Het gaat gewoon even niet.
Dat is okee, ik moet mezelf gewoon even bij elkaar rapen. Vanaf morgen ga ik gestructureerder aan de werk. Ik ga wekkertjes zetten, zodat ik 25 minuten achter elkaar ga typen. Ik ga het helemaal inplannen enzo.
Maak ik me zorgen? Nee hoor. Voorgaande jaren was ik al veel eerder onder de norm gedoken. Het komt goed.
Om kwart voor elf gaat mijn laatste slaapwekker af. Ik heb dan 26500 woorden, zo’n 167 te kort voor de norm vandaag. Tegen beter weten heb ik dit toch er maar weer aan geschreven. Ik loop dus nog steeds niet achter.
Vervelend is wel dat ik nu net weer wat vaart heb terwijl ik echt naar bed moet. Morgen verder.