De eerste maandag van november. Het is herfstachtig weer buiten en het lijkt erop dat na het mooie weekend de natuur ook heeft begrepen dat het november is.
Het nadeel van maandagen is dat het werkdagen zijn. En op werkdagen heb ik studie en werk om me druk om te maken naast Nano.
‘Maar Nano is deze maand gewoon even belangrijker,’ kun je tegenwerken. Ik vrees echter dat het niet zo werkt. Ik zit in mijn 7e studiejaar en wil dat toch wel afronden. Ik heb o.a.. een huiswerkset dat af moet volgende week en ik heb een scriptie te maken. (BTW waarom wil mijn firefox spellingchecker ‘huiswerkset’ veranderen in ‘huiswerkslet’? – wat trouwens best een interessante prompt is… maar dat is een ander verhaal.)
En wat werk betreft, ik kan het niet maken om dat niet naar behoren te doen.
Nee, Nanowrimo is niet iets wat je in plaats van die dingen moet doen. In plaats daarvan moet ik de tijd halen uit mijn vrije tijd.

Mijn Nano-mascotte

Daar is waar ik vaak op vast loop tijdens Nano, het gemis van vrije tijd. Gelukkig heb ik mijn buttondraak om me weer op pad te helpen. Ik moet me herinneren waarom ik dit ook alweer deed. Omdat ik een boek wil schrijven! Omdat als ik het nu niet doe, wanneer wel? Dat helpt me. De buttons op de draak herinneren me aan wanneer ik nog meer heb meegedaan en dat ik het al die keren heb gehaald. En nee, die verhalen zijn nog steeds niet af en al helemaal niet in een staat om uit te (laten) geven. Maar ik heb het gehaald. Ik heb de oefening gehad en ik weet dat ik elke keer beter wordt. Dit jaar ben ik nano ingegaan met een plot wat uit meer dan een idee en een paar karakters bestaat. Dus ik moet het dit jaar ook kunnen halen. Mijn extra doel om het boek af te krijgen in de maand is uiteraard een ander verhaal, ik heb nog geen ervaring daarin. Maar ik weet dat als ik er niet naar streef dat ik het sowieso niet ga redden. Dus ik ga ervoor.
Kijk. Ik heb mezelf weer gemotiveerd!

Ik heb nog wat geschreven voordat ik naar werk ging, zo’n 500 woorden. De rest was voor de avond.
Het is altijd een beetje frustrerend in november dat ik de verslagen die ik voor mijn werk maak niet bij mijn boek kan voegen… Dat zou me alweer een paar honderd woorden per verslag schelen… Maarja, dat voegt weinig toe aan mijn boek en zou dan een beetje zijn doel voorbij streven.
Ook mijn blogs kan ik om die reden niet toevoegen aan mijn word count, ook wel een beetje jammer….

Maar goed, na het avondeten was ik een tikkeltje… niet zozeer gedemotiveerd… Ik was gewoon heel snel afgeleid. Uiteindelijk was ik om 11 uur klaar met 1748 geschreven woorden vandaag.

Morgen moet ik vroeg aan de slag, want ’s middags heb ik college en ’s avonds moet ik naar EHBO. Ik wil niet daarna nog wat moeten typen, morgen ga ik op tijd naar bed!
Ok, dat zei ik gisteren ook… Laat ik dat dan maar snel gaan doen.