Vandaag was de moeilijkste dag tot nu toe.
Ik heb blijkbaar vanmorgen al mijn inspiratie voor mijn blog gebruikt. En daarna nog een restje voor twee verslagen voor mijn werk. En toen was het op en was het kwart voor 8 (’s avonds) en had ik pas 31 woorden geschreven voor vandaag.
Gelukkig bestaat er een oplossing voor motivatiegebrek: thee! Alles is op te lossen met thee. Ok, goed dan. Een hoop is op te lossen met thee.
Zeker tijdens NaNoWriMo wordt ik heel erg blij van thee.

Dus ik heb snel thee gezet. Ik heb kookwekkers op mijn bureau liggen voor werk- en pauzetijden en die kon ik prima gebruiken om een stuk van 25 minuten non stop te typen. Dan moet ik ze natuurlijk wel aan zetten.

Vijf minuten en die 25 minuten later stond mijn dagstand op 756, dus dat ging alweer goed. De kunst is dan om dat momentum te houden totdat de overige 1000 ook zijn getypt.
Maar pauzes zijn belangrijk. Zeker als ik mijn linkerschouder al begin te voelen. Een beetje perskindol (magisch spul) en 25 minuten later (+ weer vergeten dat ding aan te zetten) stond ik op 1419 voor vandaag. Dat is wanneer ik echt moed krijg. Als je nog maar 300 woorden hoeft dan weet je zeker dat je het gaat halen.
En ik ben zelfs voor 10en klaar! Misschien dat ik dan nog op tijd op bed lig vanavond?