Dit is de zevende dag van Nano, dat betekend dat ik nu een week achter de rug heb. En dat geeft goede hoop.
Komende week is hell week, dat is de week die het gevaarlijkst wordt. Ik zal daar afzonderlijk een blogpost over schrijven.
Vandaag begon zonder ontbijt. Je hebt wel eens van die dagen. In dit geval was mijn brood gewoon op. Ik heb altijd wel in de vriezer liggen, maar ik had geen zin in ontdooit brood.
Zie, dat is een effect wat ik krijg als ik schrijf. Mijn karakter eet vers brood en dan wil ik het ook!
Dus ik ben vanmorgen verse broodjes bij de appie gehaald. (Ik zou een foto plaatsen, maar ik had ze al op voordat ik een camera bij de hand had.
Ik had al snel toch een ontbijt achter de kiezen en ik kon aan de slag.
Ik had gehoopt om behoorlijk wat getypt te hebben voor ik ’s middags naar mijn moeder afreisde, maar ik raakte snel afgeleid en had weinig uit mijn vingers gekregen.
Ik had ook gehoopt dat ik in de trein nog wat kon typen, maar daar kwam niet veel van terecht.
Toen ik eenmaal bij mijn familie was was het druk met koken, eten, gezamelijk film kijken. Dan komt er niet veel van typen terecht. Uiteindelijk heb ik vandaag 421 woorden geschreven. Dat is niet erg, want ik heb nog steeds die buffer van afgelopen zaterdag, maar zoals ik op dag 2 al zei – die wil ik liever houden. Gelukkig is het nu weekend en ik zet mezelf morgen 3400 als doel. Ik weet niet of het lukt. Ik wil ook naar de watermolen en zal daar tijd voor nodig hebben. Als het niet lukt dan ga ik zondag hard doortypen – was ik sowieso van plan.
Helaas geen hulpje vandaag, ik ben geloof ik een beetje door mijn lijst heen. Waarschijnlijk schiet me nog wel iets te binnen en dat zal ik uiteraard met jullie delen. Nu wil ik slapen.