Ik merk dat ik dit jaar tegen meer dan één probleem oploop tijdens nano. Los van mijn studie en stage, waar ik het volgens mij toch wel genoeg over gehad heb… Los van mijn oogproblemen op de 1e… Er komt er een nieuw probleem bij.
Mijn interne editor is wakker. Als een mythisch monster ligt het om mijn creativiteit en motivatie heen gekronkeld.
Als ik iets schrijf fluistert het me toe, weet je dat wel zeker. Wat nou als het niet goed genoeg is? Goed genoeg voor wat? Dat is de belangrijke vraag hier.

Zie, in voorgaande jaren was dat beest er ook al, het lag er altijd. Maar los van een beetje gemurmeld kwam er niet veel uit. Het beest had ook helemaal niets te zeggen. Ik was amateur, hobbyist. Ik was tenslotte een ‘aspirant schrijver’. Dus het beest kon me niets maken.

Ik ben nu een uitgegeven schrijver. Mijn boek is te bestellen en heeft ook best goede reacties gekregen. Ik kan het me (volgens dat monster) niet veroorloven troep te produceren.
Misschien moet ik dat beest eens een gigantische rot-trap verkopen, dan ga ik morgen wel weer typen.