Ik heb het er al een paar keer over gehad, maar ik heb nooit uitgelegd wat het is, wat het inhoudt. Een heleboel mensen weten het al, dus die kunnen de blog van vandaag gewoon overslaan.
Er was eens een persoon,Chris Baty om precies te zijn, die een boek wilde schrijven. Nou was hij dat al een tijdje van plan en het kwam er maar niet van. Een boek schrijven kan immers altijd morgen nog. Of overmorgen, of… Ja… zo kwam dat boek er maar niet van.
Dus op een dag besloot hij het gewoon te schrijven. Geen gemaar, gewoon doen. Hij verzamelde zijn vrienden om hem heen en vertelde zijn plan. In één maand ging hij een eerste versie schrijven van tenminste 50K woorden. Zijn vrienden konden het plan wel begrijpen en sommigen van hen vonden het zo’n goed idee dat ze mee gingen doen.
Zo is NanoWrimo geboren. National Novel Writing Month. Het beviel ze uitstekend, dus ze gingen het het jaar erop weer doen, en het jaar erop etc. Steeds meer mensen sloten zich erbij aan en het groeide en het groeide en het groeide. Eigenlijk klopt de naam al niet meer. Het zou nu International Novel Writing Month moeten zijn, maar INaNoWriMo klinkt zo suf…
In november is het weer zover. 50.000 woorde, ca 1700 woorden per dag. Het is afzien, het is zwaar. Je moet er het een en ander even een maand voor opofferen. Mijn studie op een laag pitje zetten is geen optie, dus komt het uit mijn gametijd, mijn sociale tijd, mijn ik-doe-lekker-helemaal-niks-tijd – en het is het waard!
Tot nu toe heb ik 3 keer eerder megedaan, en ik heb het tot 3 keer toe gehaald. De 50000 dan. In maar één van de twee gevallen was mijn verhaal dan ook daadwerkelijk af.
Mijn doel voor dit jaar is uiteraard de 50K halen, maar ook een boek afschrijven. Dit is de grootste uitdaging, want ik weet nog niet zo goed waar ik naartoe ga.
Maar je ziet wat het boekje zegt, No Plot? No Problem.
Dus het moet helemaal goedkomen! Wish me luck!