Nu mijn nano-project in de ijskast staat ben ik weer verder gegaan aan een eerder project, Leren Vliegen. Dit is ook het project waarvan ik de eerste helft opnieuw heb doorgelezen.
Ik vond het weleens tijd om daar wat meer over te vertellen.
Het idee kwam eigenlijk toen ik probeerde te slapen. Eén van de weinig bruikbare ideeën die ik in bed heb gekregen. (Echt, je wilt niet weten wat voor onzin er uit mijn hoofd komt als ik half slaap.)
Ik heb eigenlijk geen idee wat er daarna mee is gebeurd, maar eenmaal in november 2012 ben ik het gaan schrijven. Ik moet toegeven dat ik niet eens meer weet hoeveel van het plot ik op 1 november had. Plotten was niet mijn sterkste kant in dat lange verleden. Het zou best wel eens kunnen dat ik alleen de ‘grote plottwist’ in mijn hoofd had.
November ging voorbij en ik had netjes de 50K gehaald, zoals ik dat tracht te doen in novembers. En toen verwaterde het. Discipline was ook niet mijn sterkste kant in 2012. *Kuch*
Oh, ik heb geprobeerd om het weer op te starten tijdens ‘camp nano’, begin ’13. Maar het ging helemaal nergens heen. Dus ik raakte gedemotiveerd en ik ben gestopt. Het project verdween op de ‘laat-ik-dat-ooit-eens-doen’ stapel.
Het zou een trilogie worden en ik had al scenes en ideeën voor de latere boeken. Flarden. En niets voor het eerste boek verder. Ooit.
Ooit is een gevaarlijk wordt en betekend in mijn geval meestal ‘nooit’. Ach, het scheelt maar een letter. Ook ‘Leren Vliegen’ verdween zo naar de achtergrond. Naar de krochten van mijn schrijfwerk, mijn ideeën.
Toen, op een avond begin 2014, was ik aan het bedenken hoe het was om daadwerkelijk iets af te maken, iets te kunnen (laten) uitgeven. Natuurlijk is dat altijd mijn doel geweest, maar ik had er nooit écht over na gedacht. Het was opeens… reëel. Maar dan had ik wel wat nodig om uit te geven natuurlijk.
Het was ondertussen half 12 en een verder bewijs dat ik soms toch best wel in staat ben om op dat soort tijden goeie ideeën op te brengen. Mijn gedachten gingen naar dat project van ruim een jaar terug. Leren Vliegen. Het project dat ondertussen op stapel ‘ooit’ lag. Maar dat was eigenlijk niet geschikt voor het doel. Ik wilde, om het tastbaarder te maken, zo snel mogelijk iets uit (laten) geven. En ik kon het niet maken om het begin van een trilogie uit te geven als ik niet zeker wist dat ik tijd zou hebben voor de rest. (Oh de wondere wereld van het onderwijs.) Als ik boek 1 zou schrijven dan zouden mijn potentiele uitgever (en lezers) uiteraard verwachten dat deel 2 en 3 snel zouden volgen. Een belofte die ik niet kon maken. Niet aanmezelf en zeker niet aan hen. Dus dat was een probleem.
Eigenlijk waren al mijn ideeën series, dus dat maakte het niet makkelijker.
Toen kwam dat briljante idee, die van het type dat ik er niet vaak heb en al helemaal niet om half 12 des avonds. Waarom zou ik er een trilogie van maken? Omdat ik die drie boeken al zo goed in mijn hoofd had? Omdat ik zelfs al een idee had waar die drie boeken over zouden moeten gaan? Deze twee dingen waren verre van waar, dus dat zou me niet tegen moeten houden. Het was echter wel erg radicaal om een trilogie het raam uit te gooien en er een enkel boek voor terug te krijgen.
Maar het werkte. Er één boek van maken was opeens heel logisch. Het was opeens belachelijk dat ik ooit had gedacht dat dit idee een trilogie zou kunnen worden. Te gek voor woorden.
Dus ik ben gaan plotten en gaan typen en aan het eind van de zomervakantie van 2014 had ik 30K woorden op file. Niet zoveel als ik had gewild, maar een mooi begin. Toen is het weer de ijskast ingegaan, maar dit keer bewust. Het ging de ijskast in omdat ik voor fantastels moest werken en moest plotten voor november. Het kwam niet op de enge stapel ‘ooit’ terecht. En ja, nu ik nano achter de rug heb is het me gelukt om het weer op te pakken. (Al zal ik wat disciplinaire spreekwoordelijke schoppen onder mijn achterwerk moeten krijgen.)
Maar genoeg geleuterd over hoe dit project tot stand is gekomen! Waar gaat dit nou eigenlijk over?
Dat vindt ik een lastige vraag om te beantwoorden. Ten eerste omdat dat een lastige vraag is om over welk boek dan ook te beantwoorden, zeker je eigen. Ik ben ook wat huiverig om mijn plot het grote internet op te slingeren.
Er is altijd kans dat er iemand mee aan de haal gaat en dat zou ik zonde vinden. Ik weet dat hij/zij het niet zo zou doen als ik en dat ik nog steeds mijn eigen verhaal zou schrijven, maar het voelt wel naar. Hoeveel mensen zouden dat nou doen? Ik heb geen idee, maar dit is het internet… er is er altijd wel ééntje. (En ja, ik vindt mijn idee geniaal genoeg. 🙂 )
Dus ik zal het sumier en vaag houden. Als ik verder kom in het proces zal ik vast wat meer loslaten.
Mijn boek speelt zich af in een fantasysetting, denk middeleeuwse fantasy. Maar de wereld zit in een overgang naar een meer steampunk achtige setting. De stoommachines zijn in opkomst en niet iedereen is even blij met hun komst.
De hoofdpersoon is een meisje met bijzondere krachten die wordt ontvoerdt. Ze wil graag weer naar huis. Ze wordt daarbij geholpen en tegen gewerkt door veschillende andere mensen.
Ik mik op dit moment een beetje op een wat jongere doelgroep, al niet te jong, zeg onderbouw middelbaar. Ik ga echter niet focussen op romantiek, maar wil gewoon een mooi avontuur vertellen.
