Hoe kun je het beste plotten?
Een uitstekende vraag die helaas voor iedereen een ander antwoord kent. Desalniettemin wil ik graag toelichten hoe ik daarin te werk ga, wie weet kun je daar tips uithalen die je voor jezelf kunt gebruiken.
Dit jaar ga ik beter voorbereid november binnen dan ooit tevoren, aangezien ik sinds vorig jaar een soort systeem van plotten heb. Zoals ik in een eerdere blogpost al had aangegeven, voorbereiding is geen vereiste om te beginnen met schrijven, maar ik merk zelf dat het wel scheelt als ik wat heb.
Zie hier mijn plotboekje. Ik kan helaas de binnenkant niet laten zien omdat dat gevoelige informatie is, namelijk het plot van mijn boek. Maar ik kan wel uitleggen hoe ik te werk ga.
Vorig jaar realiseerde ik me dat alhoewel ik allerlei ideeën had voor mijn verhaal die ik zelfs hier en daar had opgeschreven, ik geen enkele vorm van overzicht heb over het alles. Ik heb een tijdje een programma gebruikt dat Scapple heet, een soort mindmap programma, maar moest concluderen dat dat het voor mij niet overzichtelijker op maakte. (Wie weet werkt het voor jou wel, dus neem vooral een kijkje op de demo.)
Dus ik was op zoek naar overzicht. Toen zag ik bij de Albert Heijn eenvoudige zwarte A5 notebooks liggen. Ik ben helemaal dol op notebooks, zelfs als ze gewoon simpel zwart zijn, dus ik kocht er één onder het motto dat ik het in ieder geval kon proberen. (Ook al wist ik nog niet helemaal wat ‘het’ eigenlijk was.) Dat was hetzelfde boekje als op de foto, maar dan voor een ander boek.
Ik begon met de werktitel in het boekje opschrijven en het genre etc, dat is niet super behulpzaam, maar ik vond dat het erin moest.
Toen ben ik begonnen met een onderwerp opschrijven, een stuk van mijn plot waarvan ik wist dat ik meer moest verzinnen. Ik schreef op wat ik wist en welke vragen ik er nog over had. Als ik me een nieuw onderwerp had bedacht dan schreef ik het op de pagina erachter en deed daar hetzelfde. Ik kreeg uiteindelijk pagina’s vol met plot, achtergrond, karakterbeschrijvingen en vragen. Veel vragen.
En voor elke vraag die ik antwoordde kreeg ik er weer een hoop voor terug. Dat was wel even wennen, maar na een tijdje ging ik zien dat hoewel ik me er steeds meer van bewust werd dat ik eigenlijk niets wist ik steeds meer ook wél ging weten.
Als ik dan even geen inspiratie meer had bladerde ik door het boekje totdat ik een vraag kon beantwoorden. Lukte dat niet dan ging ik ‘gewoon een vraag beantwoorden’ -> Ik zorgde maar dat ik het antwoord ging weten.
Het boekje gin overal mee naartoe. Als me iets te binnen schoot ging het erin. Als ik me verveelde ging ik bladeren en denken en vragen. (Ik doe heel veel plotwerk tijdens colleges… *oeps*)
Maar overzicht? Want dat was mijn doel toch?
Overzichtelijk was het misschien niet. Maar ik wist nu dat er dingen instonden en als ik bladerde werd ik weer aan dingen herinnert. Ik had de pagina’s na een tijdje genummerd (wat een rotwerk!) en kon zo van onderwerp naar onderwerp verwijzen. Voor mij werkte het. Voor mij werkt het nog steeds.
Met mijn huidige verhaal heb ik nu aangegeven waar ik nog naar moet kijken voordat ik het boek af kan krijgen. Ik heb nu een heel legertje uilen die me heel verwijtend aankijken. Betekend dit dat ik er niet klaar voor ben morgen? Nee, verre van. Ik weet nu waar de gaten zitten. En een deel wijst zich vanzelf als ik eenmaal begin met schrijven. En daardoor blijf ik tijdens november ook nog plotten.
En… Ik denk dat ik het bijna jammer ga vinden als ik die gaten opvul.. Ik vind de uiltjes wel leuk zo boven op mijn boek.