Ik ben weer een nieuw verhaal begonnen. Een beetje wispelturig wellicht, maar soms is dat nodig.
Alhoewel ik graag een keer een blogpost wil schrijven over wanneer je zou kunnen besluiten dat een verhaal gewoon niet werkt – en dat ook van plan ben binnenkort – ga ik dat niet nu doen.
Nee, nu wil ik het hebben over wat moet.
Wat wil ik met mijn schrijfwerk bereiken en wat denk ik dat het eindresultaat zal zijn?
Mijn huidige ‘project’ is een kort verhaal schrijven voor de Harland Awards, deadline 1 september. Ik heb nog wel even, maar het is de bedoeling dat mijn verhaal op tijd af is om te laten lezen en te verbeteren. Zeker met mijn dyslexie is het meer dan enkel handig om een verhaal te laten proeflezen, want ik zie spelfouten niet. Conclusie: ik moet het op tijd af hebben om goed te kunnen verbeteren.
Ik ben dit jaar dus op tijd begonnen met het schrijven van een verhaal. Ik had al een idee, dat had ik uitgewerkt en ben begonnen met schrijven.
Dat werkte niet zo uit als ik had gehoopt. Het schrijven wilde gewoon niet, het verhaal was… stom, bij gebrek aan beter woord. Het liep gewoon niet.
Cue, nieuw verhaal.
Dat liep iets beter, maar het plot was mij te onduidelijk en het voelde ook niet helemaal alsof het liep.
Dus gisteravond heb ik een nieuw idee bedacht. (Ik kan jullie echter niet vertellen wat dat idee is, gezien ik het anoniem moet insturen.)
Ik heb gisteren enthousiast meer dan duizend woorden geschreven aan dat nieuwe idee. Het was toen eerlijk gezegd nog geen verhaal omdat ik het plot nog niet had uitgewerkt en ik even wilde weten hoe de woorden zouden lopen. Maar ik was best enthousiast.
En toen werd ik vanmorgen wakker. Mijn idee had allemaal mitsen en maren. Misschien is het verhaal geschikt voor een kort verhaal, maar weer niet voor de Harland Awards. Misschien is het toch niet geschikt als kort verhaal omdat het plot te lang is. Misschien…
Tja, de twijfel sloeg toe.
Maar eerlijk gezegd ben ik het een beetje zat. En dus? Wat nou als het niet geschikt is voor de HA? Dan stuur ik het in voor Fantastels, waar het me dan weer wel geschikt voor zou lijken. Wat nou als het eerder een novelle zou worden dan een kort verhaal? Dan maak ik er een novelle van.
Het wordt tijd om me eens af te vragen wat ik wil bereiken met mijn schrijfwerk. Ja, ik wil graag beroemd worden zodat iedereen mijn boeken kent én helemaal geweldig vindt. Een tikkeltje onrealistisch wellicht. (Al was het alleen al omdat als iedereen je boeken kent er altijd mensen zullen zijn die het gewoon niet hun ding vinden…)
Meer realistisch wil ik verhalen en boeken uitgeven die misschien niet algemeen bekend worden, maar wel door mensen gelezen en gewaardeerd worden.
De taak is dan om mijn schrijfkunst te verbeteren en mijn naam alvast in de wereld te krijgen.
Het meedoen aan een schrijfwedstrijd is een onderdeel ervan. Het geeft je een reden om te schrijven, het geeft je een deadline om jezelf te dwingen echt te schrijven en het geeft feedback op wat je geschreven hebt. Winnen is natuurlijk geweldig en zelfs realistischer dan mijn oorspronkelijke wens, maar winnen is niet het hoofddoel van meedoen voor mij.
Mijn doel is om goede verhalen te schrijven.
Als ik nu een novelle schrijf in plaats van een kort verhaal is er dus helemaal niets aan de hand. Goed, mijn deadlines vallen weg en ik heb niets om in te sturen – wat ik wel jammer zou vinden. Ik zou een project hebben naast mijn lopende projecten waardoor mijn prioriteiten te verdeeld raken.
Maar in principe heb ik een verhaal wat, als ik het na nalezen nog steeds goed vind, ik zou kunnen laten proeflezen en zou kunnen (laten) uitgeven. Dat lijkt me toch ook een nuttige manier om mijn doel te bereiken.
Eigenlijk, eigenlijk is het doel natuurlijk om te schrijven. Om mijn verhalen op papier te zetten. Dat doel, dat wordt zeker bereikt.
Dus ik ga door met mijn verhaal. Ik zie wel wat het doet.