Ik dacht vanmorgen de dag te beginnnen met editen. Ik moest nog even boodschappen doen en toen had ik nog anderhalf uur om te editen. Tenminste… dat dacht ik. Ik realiseerde me al snel dat ik voor mijn werk nog een paar verslagen moest typen en dat koste me een uur.
Hoe? HOE? Het zou me 20 minuten moeten hebben gekost.

Daar raak ik wel aan één van de grotere problemen die je tijdens het schrijven kunt tegenkomen, of dat nou gaat om verhalen of verslagen… Ik laat me makkelijk afleiden. Ik heb geen uur over de verslagen gedaan, waarschijnlijk zit het dichter tegen die 20 minuten aan. Maar er zitten van die loze stukjes tussen de momenten dat ik daadwerkelijk aan het werk was.
Afleiding is stom.

Gelukkig ben ik nog even aan editen toegekomen, ook al werd ik daarbij ook snel afgeleid.
In dit geval komt dat echter ook omdat ik nooit zo goed weet hoe ik ‘editen’ moet aanpakken, zoals ik laatst al blogde.  Dus dat schoot ook al niet op.

Vanmiddag had ik college. En ik vond het saai. In plaats van in slaap vallen ben ik wat gaan nadenken over mijn plot voor Nano. En ik heb een hele hoop dingen kunnen bedenken en ik heb mezelf vragen kunnen stellen. Dat heb ik dan tenminste nog bereikt vandaag.